Mahmud Efendi Hazretlerimizin Molla Muhammed Kalender’e Gönderdiği Mektup (İlk Kez Yayınlandı)

به

عمر أمتي من ستين سنة الى سبعين[1]

Manası: “Benim ümmetimin ömrü 60 sene ile 70 sene arasıdır.” Bu ümmet ekseri bu kadar yaşar. Bu ise ümmete Cenabı Hakk’ın rahmetidir. Bunları aslâbda tehir etti, onları (bunları) erhâma tehir etti.[2] Dünya hemen hemen nihayete yaklaştıktan sonra ömürlerini kısalttı. Dünyada çok kalmazlar, ancak az kalırlar.

Evvelki ümmetlerin ise ömürleri, bedenleri, rızıkları kat kat idi. Onların biri, 1000 sene yaşardı. Boyları ise 80 arşın idi. Yahut daha çok, yahut daha az. Cesetleri miktarı sarfiyatları çok idi. Bu itibarla mesuliyetleri de büyük olurdu. Bu kadar ömür içinde ne kadar günahkar olurlar idi. Enbiyaya karşı azarlar, Allah Teala  Hazretlerine asi olurlar idi.

Bu ümmete merhameten ömürler az oldu, cesetler kısa oldu, rızıklar da az oldu. Bunların cümlesi mesuliyetin az olmasına medardır. Bu sebeple bu ümmetin ömrü 60-70 arasında oldu.

İkinci hadis-i şerife gelelim:

[3]عمران بيت المقدس: Yani Beyt-i Makdis’in mamur olması

خراب يثرب: Yani Medine-i Münevvere’nin harap zamanındaki kadar olabilir. Demek oluyor ki Beyt-i Makdis’in mamuriyeti ne kadar ileri gitse, Medine-i Münevvere’nin harap zamanı kadar olabilir.[4] Yahut şöyle mana veririz: Beyt-i Makdis’in mamur olması sanki Medine-i Münevvere’nin öyle (harab) olmasıdır. Medine-i Münevvere’nin öyle olması, melhamenin[5] olacağına işarettir. Melhamenin çıkması, Kostantiniyye’nin feth olmasına, Kostantiniyye’nin fethi de deccalin çıkmasına işarettir.

Vesselam…

Bu evvelki alametler tamam olduysa yalnız deccalin çıkması kaldı. Bakalım ne vakit olacaktır. Bu hadisin zayıf olduğuna kail olanlar da vardır.

Es-selâmü aleyküm ve rahmetullâhi teâlâ ve berekâtuhû.

Duayı şeriflerinizi beklerim, hürmetlerimle ellerinizden öperim.

Mahmud Usta

[1] Tirmizî, Sünen, No: 2331, İbn Mâce, Sünen, No: 4236

[2] İlgili ifade Feyzu’l-Kadir’de geçmekte olup aslı şöyledir:وهذا من رحمة الله بهذه الأمة ورفقه بهم أخرهم في الأصلاب حتى أخرجهم إلى الأرحام بعد نفاد الدنيا ثم قصر أعمارهم لئلا يلتبسوا بالدنيا إلا قليلا، فإن القرون السالفة كانت أعمارهم وأبدانهم وأرزاقهم أضعاف ذلك كان أحدهم يعمر ألف سنة وطوله ثمانون ذراعا وأكثر وأقل وحبة القمح ككلوة البقرة والرمانة يحملها عشرة فكانوا يتناولون الدنيا بمثل تلك الأجساد، وفي تلك الأعمار فبطروا واستكبروا وأعرضوا عن الله * (فصب عليهم ربك سوط عذاب) * [الفجر: 13] فلم يزل الخلق ينقصون خلقا ورزقا وأجلا إلى أن صارت هذه الأمة آخر الأمم يأخذون أرزاقا قليلة بأبدان ضعيفة في مدة قصيرة كيلا يبطروا فذلك رحمة

فيض القدير شرح الجامع الصغير – المناوي – ج ٢ – الصفحة ١٥

[3] Ebû Dâvûd, Sünen, No: 4294; Ahmed b. Hanbel, Müsned, No: 22023

[4]   Kudüs ne kadar gelişmiş olsa da en fazla Medine’nin savaş sonrası hali kadar ilerleyebilir.

[5]   Melhame: Kıyamet alametlerini ele alan bir ıstılah.