HadisMakaleler

“Kur’an ile Teganni yapmayan bizden değildir.” Hadis-i Şerifi

بسم الله الرحمن الرحيم

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ الله عَنْهُ، قَالَ: قَالَ رَسُولُ الله صلى الله عليه وسلم: «لَيْسَ مِنَّا مَنْ لَمْ يَتَغَنَّ بِالْقُرْآنِ»

Hadis-i Şerifin Manası

Ebû Hureyre’den (radıyallahu anh) rivayet edildiğine göre Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur: “Kur’an ile Teganni yapmayan bizden değildir.”

Hadis-i Şerîfin Tahrici

Bu hadisi İmam Buhari (rahimehullah) sahihinde rivayet etmiştir.[1]

Hadisin Şerhi ve “Teganni”

Hadis-i şerifin metninde geçen “Teganni” kelimesi ile alakalı ulema iki görüş beyan etmişlerdir

  1. Kur’an’ı güzel sesle okumak.

Bu hadisi rivayet eden ve tabîin ulemamızdan olan İbn Ebî Müleyke’ye (rahimehullah) “Sesi güzel olmayan ne yapsın?” diye sual edilince cevaben “gücü yettiği kadar güzelleştirsin” demiştir.[2]

İbn Ebî Müleyke’nin dışında İbn Mübarek, Nadr b. Şümeyl, İmam Şâfîi, İbn Cerîr et-Taberî (rahimehümullah) gibi alimler de bu manayı tercih etmişlerdir.[3] Zaten ulemanın ekserisi bu görüştedir.[4]

  1. Kur’an nîmeti ile insanın kendisini müstağni/zengin sayıp bu nîmeti büyük görmesi.

Bu manayı ise Süfyan b. Uyeyne, Vekî b. Cerrah ve İmam Tahavî[5]  (rahimehümıllah) tercih etmişlerdir.

“Bizden değildir” Ne Demek?

İbn Hibban (rahimehullah) hadis-i şerifin metninde geçen “ليس منا” “bizden değildir” ifadesinin manası ile alakalı şöyle demektedir: Bu lafzın manası “bizim yolumuz üzere yapılan bir iş değildir” demektir. Çünkü biz bu (Kur’an okuma) işini bu şekilde (teğannîsiz) yapmayız.[6]

“Teganni” Hakkında Bir Tembih

Bazı insanlar makam ve nağmeler ile Kur’an’ı güzel okuyan kimselere “Teganni yapma” diye îkazda bulunurlar. Halbuki bu, hadis-i şerifte bizden istenen şeydir. Evet, yapılan teganni tecvid kaidelerini bozacak şekilde okunur ise bundan neyhetmek gerekir. Fakat lüğat olarak yine buna “teğanni” denmemelidir.


[1] Buharî, Sahih, no: (7527).

[2] Ebu Davud, Sünen, no: (1471).

[3]İbn Battal, Şerhu Sahihi’l-Buhârî (10/260).

[4] Nevevi, Şerhu Sahihi Müslim (6/78).

[5] Ebu Davud, Sünen, (2/75); Tahavî, Şerhu Müşkili’l-Âsâr (3/352).

[6] İbn Hibban, Sahih (3/328).

İlgili Makaleler

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Başa dön tuşu